Over het F-woord
Gisteren keek ik met man en oudste zoon (19j.) naar een aflevering van de serie Het Verhaal van Vlaanderen.
In deze aflevering ging het, onder andere, om het stemrecht en schetste men het verhaal van Emily Claeys.
Voor wie deze dame niet kent en Het Verhaal van Vlaanderen niet volgt, Emily Claeys (1855 - 1943) was een socialistische vrouwenrechtenactiviste.
Op dat moment zei mijn zoon ‘ik weet over wie mama haar blog zal schrijven deze week’.
Ach, hij kent mij zo goed :).
Emily Claeys was inderdaad een feministe en dat ben ik ook. De link is dus snel gemaakt.
Maar ik wil er hier in deze blog even mijn mening over delen.
Aflevering 2 van 'What's in a name?'
In april 2022 schreef ik in mijn blog ‘What’s in a name’ dat ik mezelf een mentor noem maar dat ik duidelijk voelde dat deze term de lading niet dekt.
Ik haalde toen ook een aantal andere namen aan zoals transformatiecoach, ervaren metgezel in het zoeken en gids op jouw ziels-reis maar ook deze waren niet ‘bevredigend’ zeg maar.
Ik refereerde ook naar de ‘oude’ benamingen zoals druïde, sjamaan, heks en priesteres.
Maar deze termen zijn in onze maatschappij niet meer zo gangbaar.
Die ‘naamgeving’ is iets dat dus al een klein jaar draait in mijn achterhoofd (onder andere:)).
Nu kwam ik deze week door de ‘toevallige’ richtingaanwijzers van het universum een term tegen die onmiddellijk resoneerde:
Ik. Wil. Het. Nu!
Twee weken terug was ik jarig (48 jaar ondertussen :)) en ik wou mezelf trakteren op een boek.
Ik zat al een tijdje te verlangen naar ‘The old soul’s guidebook’ van Ainslie Macleod en vond mijn verjaardag daar een perfecte gelegenheid voor.
Ja, tegenwoordig eist mijn brein een reden voor het aankopen van een boek want de boekenkast loopt over en er staan eerlijk gezegd nog een aantal ongelezen exemplaren tussen :).
Maar daar heb ik dan het Japanse ‘Tsundoku’ voor als excuus hé: de Japanse kunst van het verzamelen van boeken.
“Nope, ik ben niet aan het hamsteren, dit is kunst :)”.
De Britse schrijver Dibdin omschreef het als ‘bibliomania’: een gepassioneerd enthousiasme voor het verzamelen en bezitten van boeken.
‘‘Nope, ik ben niet aan het hamsteren, ik ben gepassioneerd :).”
Of misschien is deze quote van de Amerikaanse schrijver Newton nog de mooiste “Meer boeken kopen dan dat je kan lezen, betekent dat je ziel reikt naar het oneindig”.
“Nope, ik ben niet aan het hamsteren, ik ben een oude ziel…”
Soit, het verzamelen van boeken is niet waar ik het met jou wil over hebben in dit artikel.
Als je een beetje op mij gelijkt dan doe je dat sowieso :).
Het ging om het bestellen van ‘The old soul’s guidebook’….
Steen voor steen
Gisteren gaf ik mijn gratis masterclass ‘Nuchtere spiritualiteit voor de oude ziel’.
In die masterclass heb ik, onder andere, uitgelegd dat spiritualiteit helemaal niet zweverig is of alleen maar liefde en licht is of het ontvluchten van de dagelijkse realiteit is.
Integendeel, spiritualiteit is hard werk.
Spiritualiteit gaat gepaard met een stevige portie innerlijk werk.
Het gaat om jouw angsten en demonen in de ogen te kijken.
Het is alles loslaten wat vertrouwd is (alle lagen en patronen en de comfortzone van jouw ego).
Het is trouw blijven aan jezelf ondanks dat alles tegen zit.
Het vergt heel veel discipline. Je moet er elke dag mee bezig zijn.
Het gaat om lessen leren uit jouw moeilijkste momenten.
Het is het gevoel hebben alleen te staan op veel momenten.
Een aantal weken geleden was ik op het live-event van het coachingstraject Movers & Shakers dat ik volg en daar krijgen we elk een baksteen.
Jawel, een baksteen :).
Leven om te leiden
Vorig weekend zag ik een aflevering van de Netflix serie ‘Live to lead’.
Voor wie deze serie niet kent: het is een docu-serie geproduceerd door prins Harry en zijn echtgenote Megan.
In deze serie zetten ze zeven leiders in de kijker die hun leven wijden aan sociale rechtvaardigheid.
Mensen die een verschil willen maken en streven naar een betere wereld door middel van vrede, gelijkheid, medeleven en wederzijds respect.
In de aflevering die ik bekeek, komt de (toen nog) Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern aan bod.
Haar doel is om te leiden met empathie.
Zij wil de boodschap verspreiden dat je sterk én zorgzaam kan zijn.
Vriendelijk én toch besluitvaardig en gefocust.
Kordaat én empathisch.
Een frisse wind in het toch eerder met mannelijke energie vervulde bastion van de politiek.
Slechts 5 procent van de wereldleiders zijn vrouwen.
Ze nam zelfs haar baby mee naar een toespraak bij de Algemene Vergadering van de VN!
Zelf zei ze hierbij: ”Ik weet dat het ongebruikelijk is maar er komt een dag dat dat niet meer zo zal zijn. Dat het niet meer wordt gezien als iets uitzonderlijks. Naar die dag kijk ik uit.”
Ik kijk hier alleszins samen met haar naar uit!
Wereldwijd is ze pas de tweede vrouw die tijdens haar premierschap een kind krijgt.
Ondertussen weet je al dat ik enkel met vrouwen werk.
En nee, dat is niet omdat ik iets heb tegen mannen.
Maar wel om bovenstaande feiten.