Een kwetsbaar stukje...
Vorige week schreef ik in mijn blog dat voor mij dé uitdaging en de groei dit jaar ligt in mezelf
volledig te tonen: eerlijk, authentiek en kwetsbaar.
En omdat ik daar écht stappen wil in zetten (want zonder actie geen verandering) heb ik op mijn website in de nieuwe teksten een kwetsbaar stuk over mezelf geschreven.
Deze tekst staan nu al een week of twee online.
Ik heb natuurlijk wel website bezoekers (chance hé :)) maar ik weet ook dat veel mensen een website niet in detail lezen én dat waarschijnlijk de meesten die mijn blogs ontvangen die tekst niet hebben gelezen.
Het publiceren ‘op het internet’ was stap 1.
Aan de ene kant eng (het heeft een tijd geduurd voor ik dit durfde) maar aan de andere kant ook een beetje veilig gezien de overvloed aan informatie op het net en de vluchtigheid waarop men omgaat met website teksten.
Nu mijn stressniveau inzake stap 1 gezakt is, is het tijd voor stap 2.
Want als je mij al een tijdje volgt dan weet je dat innerlijk groeien gepaard gaat met mini-stapjes, mildheid en veel zelfliefde.
Mijn ziel heeft vijf versies nodig om door te breken
Vorige week was ik niet ‘zichtbaar’ in blog, podcast en op sociale media maar ik was wel aan het werk.
Aan het werk met mijn coachees en ‘achter de schermen’ zoals dat dan nu heet.
Als je mij vorig jaar ook gevolgd heb dan weet je dat ik dit jaar volop de shift maak van ‘de vrouw die haar pad zoekt’ naar ‘de oude ziel die haar pad zoekt’.
En dat impliceert dat er nieuwe website-teksten nodig zijn, een ander coachingstraject en een vers van de pers e-book.
Hoewel al die zaken al lang in mijn innerlijk weten zitten, is de vertaling in geschreven tekst toch wel nog een dingetje.
Waarom?
Omdat mijn hoofd (lees: ego) hier telkens tussenkomt (dit wordt subiet duidelijk, lees effe verder).
En terwijl ik dus al een tijdje in dit creatieproces zit, luisterde ik deze morgen naar een podcast van Veronique Prins waarin ze iets zei waardoor ik gewoon voélde dat ik hier nu iets moet over schrijven. En dus zit ik vandaag om 8u15 deze blog te typen :).
Terwijl ik voel ‘dit moet ik vertellen’, besef ik ook dat ik jou niet zomaar in mijn gedachtengang kan smijten en dus eerst even moet meenemen in de ontwikkelingen van de laatste dagen.
Ik probeer het chronologisch te structureren :).
Toen ik op de eerste pagina van mijn website wou omschrijven hoe ik jou als oude ziel nu het best kan helpen, zijn daar wel wat versies overheen gegaan.
Mijn vuurwerk zit in mijn ziel!
Vandaag mijn laatste artikel voor 2022.
In de kerstvakantie komt er geen blog in jouw mailbox.
Dan laat ik jou genieten van de kerstliedjes, de gourmet en de après-ski, zonder mijn geprik en gepor rond zelfreflectie, innerlijk groeien en zielsmissie.
Maar voor nu mag ik nog effe hé :).
Zoals voor de meesten onder jullie denk ik, is voor mij het jaar ingedeeld in twee ‘blokken’.
Ik neem telkens vakantie in de periode 21 juli - 15 augustus en tussen Kerst en Nieuw.
Er is voor mij een eerste blok van ongeveer zes maanden vóór de zomer en een tweede blok van iets minder dan vijf maanden ná de zomer, telkens keurig ‘afgesloten’ door een verlofperiode.
Ja, ik hou van structuur :).
En als je nu denkt ‘lekker belangrijk Vicky, bedankt voor het doorgeven van jouw vakantieregeling’, blijf toch nog even hangen want ik had gezegd dat ik voor nu nog effe mocht confronteren hé.
Ik deel bovenstaande met jou omdat voor mij deze blokken in het jaar gepaard gaan met het stellen van doelen en met het evalueren van deze doelen (je kon hier ook al iets over lezen in mijn blog van vorige week ‘Hoe was 2022 en hoe wordt 2023?’).